MAKALELER

Yetkin Dikinciler Oyunculuk Üzerine...

2014.06.22 00:00
| | |
10177

Bazı tarihler yanlış,benim olmayan filmler var ve yaptığım bazı filmler yok vb. Tabii bu bilgileri bu söyleşiyi düzenleyen yöneticilerle çekleme şansımız olmadı.



 

 

YETKİN DİKİNCİLER’İN  17.NİSAN 2014 ‘TE YAKACIK FEN BİLİMLERİ KOLEJİ TİYATRO SALONUNDA YAPTIĞI  “OYUNCULUK” SÖYLEŞİ / KONFERANS / SEMİNER ETKİNLİĞİNDEN NOTLAR :

 

İNTERNET VE WİKİPEDYAYA GÜVENMEYİN
 (İnternet –Wikipedya’dan alınıp okunan özgeçmişi üzerine…) İnternette her okuduğunuza inanmayın ! Benim özgeçmişimle ilgili orada geçen bilgilerin yüzde otuzu yanlış. Bazı tarihler yanlış,benim olmayan filmler var ve yaptığım bazı filmler yok vb. Tabii bu bilgileri bu söyleşiyi düzenleyen yöneticilerle çekleme şansımız olmadı. Bu yüzden  olmuş olabilir bu.Benim bundan çıkardığım ders : İnternette yazılan her şeyi doğru ve gerçek sanmayın !

OYUNCULUK BİR ÖYKÜLEME ,ÖYKÜ ANLATMA SANATIDIR HERŞEYDEN ÖNCE
Oyunculuk bir öykü anlatma sanatıdır. Ben öyküme bakarım ezbere takılmam. BU kadar sözü ezberlemek zor olmuyor mu diye soruyorlar ! Olmuyor ! Çünkü ben ezberlemiyorum ; ben o metinden seyirciye anlatabileceğim, paylaşabileceğim bir öykü çıkartıyorum ! Hayır, sahnede lafımı hiç unutmadım.Çünkü ben düz metne değil öykümü anlatmaya konsantreyim.

YETKİN DİKİNCİLER NASIL OYUNCU OLDU
Çok kolay oldu.Ailem hep yanımdaydı.Tek ve özgür  yetiştirilmiş bir çocuktum.Kendi kararlarımı kendim alacak şekilde yetiştirildim.Ailem destek olmuş demek ki,köstek olmayarak!Bakın bugün şu anda sizin sayenizde,sorularınızdan kendimle ve ailemle ilgili yeni bir şeyi fark ettim,yaşasın !

OKUL HAYATIM BOYUNCA MATEMATİKTEN HEP BİR ALDIM
Ben nasıl oyuncu oldum ? Ben bütün okul yaşamım boyunca matematikten hep bir aldım ! O da daha aşağı bir not olmadığı için ! İlkokul birinci sınıftaydım. Hocamız çok basit bir matematik sorusu sordu,tahtaya yazdı,şimdi herkes bunu defterinde çözsün,kontrol edeceğim dedi.

“BİR AFERİN” YÜZÜNDEN MATEMATİK BENİM İÇİN HEP BİR SORUN OLDU
Hepimizin defterine baktı.Birşeyler yazdı.Hocamız , defterine “aferim” yazdıklarım gelsin sıraya girsinler , dedi.Hepimizin defterine  Ben defterime baktım. Bir şey anlamadım. Çok yakın bir arkadaşım vardı.Onun okuma yazması vardı.  Baktı benim defterime ve “-Hadi sen de çık !” deyince ben de sıraya girenlerin en sonunda kuyruğa girdim.Derken sıra bana geldi.

ARKADAŞ ŞAKASI HOCAMIN FARKINDASIZLIĞI İLE BİRLEŞİNCE
Öğretmenimiz çok güzel bir bayandı ve aferin alanlara elini öptürüyor sonra o da çocukların yanaklarından öpüyordu. Sıra bana gelince öğretmenimin elini öpmek için uzandım…”Dur “,dedi,beni durdurdu. “-Ben seni ayırdığımı hatırlamıyorum.Sen aferin aldın mı ?”,diye sordu.Arkadaşımla göz göze geldik.”-Tabii aldım”,dedim.”-Git getir bakayım !”,dedi.Koştum sıramdan defterimi kaptım getirdim heyecanla.
 
 
ÇOCUK KALBİM KIRILIYOR VE MATEMATİĞE KENDİMİ KAPATIYORUM
Hoca baktı , “Evet dedi,tahmin ettiğim gibi ! Aferin almamışsın sen ! Hadi geç yerine otur !”, dedi.Tabii benim bu kadar etkileneceğimi ve çocuk kalbimin çok kırılacağını hiç düşünmemişti.Bu yüzden sanırım ben okul hayatım boyunca matematikten hiç iki alamadım ; hep bir aldım ! O da ondan da aşağı bir not olmadığı için !

HERKES MATEMATİK ÇÖZERKEN HARIL HARIL BEN DIŞARDAKİ MANZARAYI SEYREDERDİM
Sınıfın en uzun boylu olduğum için beni hep en son sıraya , paltoların asıldığı askıların altındaki sıraya oturturlardı. Paltoların kolları başımdan ,omzumdan aşağı iner , yüzüm görünmez olurdu !Matematik derslerinde  camdan dışarısını seyreden ,hayallere dalan bir çocuktum.

OKULDA FEN BÖLÜMÜNE GİRİYORUM MAREMATİK HALA “BİR”
Okul hayatım boyunca hep bir aldım,dedim ya,abartığımı sanmış olabilirsiniz ! Ciddiyim ! Orta okul böyle bitti. Lisede fen ve edebiyat ayırımı vardı. Beni tuttular zorla fen bölümüne yazdılar nasıl olsa edebiyatı iyi diyerek.Bilin bakalım matematikten yine kaç aldım ?

ÜNİVERSİTE SINAVINDA FELSEFEYİ KAZANIYORUM AMA MATEMATİKTEN ÇAKTIM
Evet,yine bir ! Bitmedi . Lise son sınıftayız , üniversite sınavlarına girdik. İnanılmaz bir şey oldu.Ben sadece üç tane matematik sorusu cevapladım ki onlar da en basitin en basiti olanlardı.Ve ben , olacak şey değil , İstanbul Üniversitesi,Felsefe Bölümü’nü kazandım !

KURTARMA YAZILISI SON UMUT
Ama gidip kayıt yaptıramıyorum ! Bir dersten beklemedeyim.Bilin bakalım hangisi ? Evet yine matematik !Bir ders yüzünden üniversitesinden olmasın dediler ve bana  ek matematik kurtarma sınavı yaptılar .Bilin bakalım kaç aldım !
(Bütün salon : “-Bir !”)

BİR MUCİZE OLUYOR AF ÇIKIYOR AMA BEN HALA MATEMATİK HİÇ BİLMİYOR
Evet , bir ! Ve ben kazandığım felfeye girememe tehlikesi ile başbaşayım. O yıl şansıma Milli Eğitim Bakanlığı “Bir dersten kazandığı üniversiteye kayıt yaptıramayanlar için o yıla geçerli olmak üzere bir af çıkardı” ve ben gerçekten de okul hayatı boyunca hep bir alarak bu sistemden mezun oldum !

DERS EZBERLE DEĞİL ÖYKÜLERLE HAYATI DENEYİMLEMEK VE HAYATA HAIRLANMAKTIR
Bir öğretmenimiz vardı.Ne bir müfredatı vardı ne derslerde okuttuğu bir kitap vardı. Derse girer , en sevdiğimiz hoca da oydu , bize hikayeler anlatırdı.Sonra çıkar giderdi. Bizse ne zaman derse başlayacağız diye birbirimize sorardık.Biz de okuldan çıkıp gittikten sonra anladık ki ders,işte o hikayelermiş !
 
 
ÖĞRENCİLERE GENÇLERE YETİŞKİNLERE TEK BİR TAVSİYEM VAR : TAVSİYE YOK
Biliyorum,birazdan son bölümde bana “tavsiyelerimi” soracaksınız ! Size tavsiyem , arkadaşlar , hiç tavsiye almayın !

KASTAMONULU HOCA VE ÇEMBER HİKAYESİ
Okulda Kastamonulu bir hocamız vardı.Hiç abartmıyorum ! Şöyle konuşurdu  : “-Dersiming,matemating. Çiziyoring ,ahandaying , çembering !”,deyince beni afferim almışsın diye kekleyip hoca karşısında utandıran arkadaşım  yine fırladı atıldı : “-Hocam her yuvarlak sırf yuvarlak diye çember midir ? Hocası cevap vermiş : “-Sening,  kafang da yuvarlaking ama içi tam bir çembering  ! Dikkat edin hocaya laf çakıcam derken hoca size çakmasın.

İÇİMDE BÜTÜN İNSANLAR BÜTÜN İNSANLIK VAR
İlkokulu İstanbul –Şehreminide okudum.Annem hemşire babam memur.Bir memur çocuğu olarak  babamın işi nedeni ile  birlikte bütün aile ülkemizi dolaştık.Her yerden insan , şive biriktirdim.

İLKOKULDA PİYESTE OYNAYAN TAKSİCİ DE BENİM MESLEKTAŞIMDIR
Bir gün taksiye bindim.Taksici beni “Babam ve Oğlum” filminden tanıdı.”Vay  ,abi hoş geldin” , dedi ,ekledi , “Biliyor musun biz seninle meslektaşız !” dedi. Acaba bir dizide filan mı birlikte oynamıştık diye hatırlamaya çalıştım.Güldü.”Yok “dedi,”ben de ilkokuldayken okul piyesinde sahneye çıkmıştım !”
 Evet,doğru öylüyordu,o da benim bir meslektaşımdı ! Kendisini bu kadar yakınlaştırıyor , katabiliyorsa gerçekten de o benim meslektaşımdır !

MAGAZİNCİLER ÖZEL HAYATA SAYGI GÖSTERMELİLER
Evlimiyim ? Henüz değil. Evet cevabım bu.Ülkemizde ne yazık ki bazı şeyler yanlış biliniyor,yanlış anlaşılıyor ve yanlış uygulanıyor.Bunlardan birisi de , ekranlardan tanınan insanların özel hayatlarına saygı konusu.Bazan  rastlıyoruz,bir magazin gazetecisi “-Sizi biz yarattık !”,diyebiliyor ! Hadi ya ! Dört yıl konservatuvarda oku.Diyarbakırda yıllarca görev yap,bütün Türkiye’ye turne yap,sonra gelsin biri “-Sizi biz yarattık !”,desin !

TİYATROCULARLA TİYATROCULAR  KIYASLANABİLİR ELMALARLA ARNUTLAR DEĞİL
Elmalarla elmalar , ayvalarla ayvalar,armutlarla armutlar yarışırdı,kıyaslanırdı,karşılaştırılırdı eskiden.Şimdilerde dizilerde tiyatro eğitimi dışında “ünlü olmak”,”tanınmak”,”populer olmak”,”gündemde özellikle sansosyonel bir şekilde olmak” vb. “nitelikler” aranıyor ve bu yüzden de elmalarla ayvalar ve armutlar birbirine karışıyor,karıştırılıyor !

KARİYER İÇİN BİRŞEY YAPMIYORUM BÖYLE YAŞIYORUM SONRADAN KARİYER OLUYOR
Kariyerimi nasıl yaptım ? Kariyerimi yaptıklarım ,ettiklerimle değil ; yapmadıklarım,yapmayı seçmediğim/tercih etmediklerimle yaptım !Bir noktada size her yerden teklifler gelir.Sizin nerede durduğunuzla yakından alakalıdır bu konu. Seçersiniz ve seçimlerinizle var olursunuz .
Tiyatro ve oyunculuk , hayatı ve insanları anlama sanatıdır.Tiyatro ve oyunculuk sayesinde bir şeye değişik açılardan yaklaşabilir,bakabilir,hayata ve insanlara bakış açılarınızı genişletebilirsiniz.

İŞİMİ YAPARKEN HER GECE HEYECANDAN ÖLÜRÜM
İnanmadığım hiçbir işin içinde olmadım. İşimi de iş olarak değil hobi gibi , hep eğlenerek ve zev k alarak ,coşkuyla,hep heyecanla yaptım ve yapıyorum.Profesyonel oyununu dört yüz kez oynadık ama ben her akşam sahneye çıkmadan önce yine heyecandan ölüyorum !

BÜTÜN ROLLER BENİM İÇİMDEDİR ZAMANI GELİNCE ONLARI ORADA BULUR ÇIKARTIRIM
Bir role nasıl hazırlanıyorum ? Rol yapmayarak ! Hepimizin içinde bütün duygular var,arzular,korkular,kötü dediğimiz örneğin kıskançlık,tepkisellik vb. olumsuz tutkular da var.Önemli olan bunları yok saymak ve bastırmak değil.Her rolde,iyiyi ve kötüyü oynarken,kendi içimizdeki iyiyi ve kötüyü ortaya çıkarmak,onu işlemek.

OYUNCULUK HEM İYİLEŞTİRİR HEM ZEVK VERİR HEM VAR EDER
Oyunculuk ,içimdeki olumsuz tutkuları arzuları da sağaltır.Temizler.Arındırır.Doktor gibi iyilştirir. Ben rolümü kotarırken içimde zaten potansiyel olarak duran duygularımı harekete geçiririm.Hepimizin içinde kızdığımız ,sinirlendiğimiz kişilere karşı onları çimdirmek,dürtmek,itmek, belki fiziksel zarar vermek isteği bile olabilir.Bütün olasılıklar ihtimaller vardır içimizde.Oyuncu onları dışarı çıkarır.Transfer eder.

TAKLİT ETMEK DEĞİL O OLMAKTIR OYUNCULUK
Örneğin “Babam ve Oğlum” filmindeki saf ve iyi yürekli İrfan.Ben o olurum,onu yaşarım,onun gibi olmam.Onu taklit etmem.Bendeki ondan harekete geçerim ,bendeki onu ortaya çıkarır, büyütür, bürünür ve yaşatırım.Üstelik bunu heyecanla keyifle zevkle yaparım.Böyle yaşarım.Ben böyle yaşadığım  zaman sonradan yaptıklarım altalta yazılarak sizin şimdi kariyer dediğiniz şey ortaya çıkıyor ama ben onları kariyer yapayım diye yapmıyorum,ben böyle yaşıyorum.
  
HER REJİ YAPAN REJİSÖR OLMAYABİLİR
Reji yaptım ama ben bir rejisör değilim oyuncuyum.Birimizin dışarıdan bakması oyuncu arkadaşlarımıza dış göz olması gerekiyordu o sırada ben oldum.Rejisörlük eğitimi ve mesleği oyunculuk gibi uzmanlık gerektirir.

MAHCUBİYET BİR OYUNCUNUN NASIL DİNOMOSU OLABİLİR
Mahcup bir insanım ben.Tanımadığım bir yere ,örneğin bir kahveye girerken tedirgin olurum,yere bakarım,çağırmazlarsa gidip masalara asla oturamam.Sormazlarsa konuşamam.Kimseleri rahatsız etmek istemem.Belki de bu yüzden oyuncu oldum.İçimdeki bu utangaç çocuğu sosyalleştirmek  için.Kendimi geliştirmek,güçlendirmek için. Toplum içinde rahat ve özgüvenli konuşabilmek için.Onları ikna edebilmek için.

NOTLARI ALAN VE KENDİ DİLİYLE DÜZENLEYEN : SAVŞ AYKILIÇ 

Anahtar Kelimeler: yetkin dikinciler



0 Yorum
Hmm! Bu içeriğe henüz yorum yapılmadı, sen yazmak ister misin?
Bekle! Yorum yazmak için üye olmalısın Üye isen burayı tıkla. Üye olmak için de burayı tıkla.
Diğer Yazıları





E-Bülten Üyeliği Görüş Bildir