Tiyatroadam, yeni sezonu “Kafkas Tebeşir Dairesi” ile açtı.

Son oyunları ‘Arturo Ui’nin Önlenebilir Tırmanışı’ ile birçok ödül alan Tiyatroadam, bu kez de yine Bertolt Brecht’in ‘Kafkas Tebeşir Dairesi’ ile karşımızda. Oyunun sahneye uyarlanmasında, Can Yücel’in kendine has güncel bir uyarlamayla Türkçeye kazandırdığı çevirisi kullanılmış. Yine Ümit Aydoğdu rejisi ile Tiyatroadam’ın önceki sezonlarda kalbimizi çalan Arturo Ui uyarlamasına güvenerek Baba Sahne’de izleme fırsatı bulduğum bu oyun, ekibin sahne hâkimiyeti, enerjisi ve dinamizmiyle izlenmeyi fazlasıyla hak ediyor. Oyunun hareket düzeni Gizem Erdem’e ait, pek sevdiğim müziğinin düzenlemesinde ise Tevfik Kulak bulunuyor. Reji asistanlığını ise Metehan Çetinalp ve Rüya Erdoğan, ışık tasarımını Yakup Çartık, sahne amirliğini Uğur Aksu, sosyal medya uzmanlığını ve afişlerinin görsel tasarımlarını Emirhan Savaş ve Elif Ergür üstlenmiş.

Konuda, iç savaş zamanında soylu bir ailenin dünyaya getirdiği bebeğin annesi tarafından terk edilmesi ve terkedilen bebekle baş başa kalan hizmetçi kızın bebeği sahiplenerek başından geçenler anlatılıyor. Oyun, fakirliğini bir kenara bırakan hizmetçi kızın, hayatını, amansız sevdiği sevgilisini, toplum baskısını bile elinin tersiyle itip seçimlerinin doğru ve yanlışlığını seyirciye bırakan hikâyesiyle şekilleniyor. Savaşın sona ermesiyle, bebeğin gerçek annesi vadiye dönüyor ve bebeğin bir an önce öz annesine teslim edilmesi emri getiriliyor. O sırada vadideki deli ve bir o kadar adalet dağıttığına inanılan yargıç, bu davanın kendisine ulaşmasıyla kararsızlığını ‘’tebeşir dairesi’ oyunuyla sona erdirmek istiyor. Oyunda dava süresince yargıcın gönlünden geçeni kendi adalet duygusuyla hizmetçi kızdan yana kullanacağını bilsek de yargılama boyunca yapılması gerekenleri ihmal eden hizmetçinin inandığı doğruları hiçbir esnekliğe aldırmadan dile getirmesi, adil olabilecek bir yargı muhakemesinin bile kendi sınır ve hiyerarşisini gözler önüne koyuyor. Deli yargıç, kendi deliliğine leke sürmeden, göndermelerle süslenen dava sürecini bize mizah dolusu bir seyirlikle sunuyor. Nihayetinde, son kararını, bebeğin gerçek annesinde değil, ona emek verip türlü fedakârlıklara katlanan ve onu kendi fakirliği içine çekecek kadar sahiplenen hizmetçi kızda kalacağı yönünde veriyor.

Brecht’in epik ve lirik dili Can Yücel’in Türkçesiyle günceli yakalamış olsa da Tiyatroadam’ın enerjik, mizah dolu, dinamik haliyle izleyiciyi kendine daha bir çekmeyi başarmış. Oyunun açılışı ve bitişinde oyuncuların canlı olarak dile getirip söylediği şarkıya, izlemesi fazlasıyla keyif veren eğlenceli dansları eşlik ediyor. Oyun boyunca zaman zaman uzayan yargılama sürecini, Baransel Gürsoy, Deniz Özmen, Ediz Akşehir, Esra Şengünalp, Gökhan Azlağ, Pelin Bölükbaş, Rana Büyükyılmaz, Serdar Akülker’in etkileyici oyunculuklarıyla unutuveriyorsunuz. Dekor olarak neredeyse hiçbir şeyin kullanılmadığı, boş sahneyi siyahlar içindeki karakterlere teslim eden bir oyun var karşımızda. Öyle ki dekor niyetine kullanılan eski tip bidon dipleri, tahta asalar ve siyah pelerinlerle hem oyuncular hem sahne kılıktan kılığa giriyor. Sahneyi dolu görmeye alışmış seyircinin bu boşluğa serzenişi çok geçmeden bu yaratıcı rejiyle insanı içine alan bir sıcaklıkla kayboluyor.

Tiyatroadam’ın sahneyi kullanma ustalığı, oyuncuların izleyiciyi eğlenceli, komik ve capcanlı hissettiren performanslarıyla birleşince günümüze ulaşmış bir Brecht masalı izliyoruz. Bu da ekibi farklı bir yere koymamın asıl nedenlerinden biri olan, günceli yakalama konusundaki başarısı.

Sezon boyunca Anadolu ve Avrupa yakasını içeren farklı sahnelerde karşımıza çıkacak bu oyunu izleyin derim!

Şafak ULUSOY [email protected]