Tiyatroyu sevmek lazım.Ben tiyatronun tozunu seviyorum, kokusunu seviyorum, sahneye çıkıp şöyle bir baktığım zaman bütün dünyayı kucaklıyormuşum gibi geliyor.
“Nasıl oyundu ama değil mi? Yıldız Kenter’in boş sandalyelerle konuşması ne muazzam bir olaydı.
Çocukluğumda hep Allah'a mektup yazmak isterdim ama adresini bir türlü bulamadığım için nereye postalayacağımı bilemenin verdiği umutsuzlukla vazgeçerdim.
Kendisini 1988 yılında Berlin'de "Ben Anadolu" oyununda seyretmiştim. Birkaç sene önce de Güle Güle filminin galası için Berlin'e gelmişti...