Kuğunun Şarkısı

• Sahneleyen Tiyatro: İstanbul Şehir Tiyatrosu
• Oyun Durumu: Oyun Gösterimde
• İlk Oynama Tarihi: 14.Aralık.2022
• Süre:
• Gösterim Sayısı: 96
• Sosyal Medya:
• Kadro:
  YAZAN: ANTON ÇEHOV
  YÖNETMEN: BORA SEÇKİN
  ÇEVİREN: YILMAZ GRUDA
  DRAMATURGİ: ÖZGE ÖKTEN YILMAZ,
  MÜZİK: EMRAH CAN YAYLI
  DEKOR-KOSTÜM TASARIM: ALMİLA ALTUNSOY,
  IŞIK TASARIMIN: ÖZCAN ÇELİK,
  EFEKT TASARIM: UMUT YÜZBAŞIOĞLU
  HAREKET DÜZENİ: ÖZGE MİDİLLİ,
  GÖRSEL TASARIMIN: ENES ALTUĞ AVŞAR
  FOTOĞRAF: SADİ AYAN
  

• Oyuncular:
  BORA SEÇKİN,
  ERTAN KILIÇ,
  NAŞİT ÖZCAN ,
  YELİZ ŞATIROĞLU

Konu

 “Kuğunun Şarkısı”nı seyirciyle buluşturuyor. “Kuğunun Şarkısı” ikinci sınıf bir taşra tiyatrosunun köhne sahnesinde, hatıralarının ağırlığı ile ilerleyen yaşının verdiği yalnızlık duygusu arasında kalan Svetlovidov’un hikâyesini anlatıyor.

Anton Çehov’un tek perdelik kısa oyunlarından biri olan Kuğunun Şarkısı’nda yaşlı bir aktörün geçmişiyle yüzleşmesine, hayatını sorgulamasına, pişmanlıklarına, yalnızlığına ve aradan geçen onca yıla rağmen, hala, hayatta en iyi yaptığı şeye, aktörlüğe tutunmaya çalışmasına tanık oluyoruz.

Eksikliği giderme çabasıdır, anlamı aramak. Yaradılışın genlerini taşıyan yaşam, yaratı yoluyla görünür kılmaya çalışır kendini. Ancak bu görüntü net değil, bulanıktır. Çünkü insana görünen veya dokunan bu sorunun yanıtını bulabilseydik, bu defter kapanırdı. Oysa biz, ifade etmeye çalışırız. Bu ifadeler ya kaçışın ya cesaretin şekillendirdikleridir. Var oluşundan bu yana bölünen, azalan insan, bütüne varmak için ruhunun bir parçasını öldürmek pahasına bu karşı konulmaz yanıtın ifade edicileri konumundadır.
İnsana dokunan ve görünen bir anlık boyutun, cesur sorularıyla  bir anlık dokunanı ve görüneni olur tiyatro. Ve seyirci hep o anı bulmaya çalışır. Hep o anı bekler. O an, ölümsüz ölümdür.
Oyunumuz bütün  ölümsüz rollere, aktristlere, aktörlere,  tiyatronun her alanında emek veren fiziksel, görsel, düşünsel  yaratı emekçilerine, söylense de bitmeyen bütün şarkılara bir selam niteliğindedir.

Anton Çehov’un tek perdelik kısa oyunlarından biri olan Kuğunun Şarkısı’nda, yaşlı ve yalnız bir aktörün geçmişiyle yüzleşmesine, hayatını sorgulamasına, pişmanlıklarına ve aradan geçen onca yıla rağmen, hala, hayatta en iyi yaptığı şeye, aktörlüğe tutunmaya çalışmasına tanık oluyoruz.
 
Oyunda, insan doğasının gizli özlemlerini, öfkelerini ve tutkularını yansıtan önemli bir Çehov karakteri olarak karşımızda duran Svetlevidov’un anılarında yeniden canlanan Shakespeare’nin seçme tiradları, izleyenleri de oyuncunun geçmişine doğru bir yolculuğa çıkarıyor.
 
Alkışlar, tebrikler, aşklar ve şöhretin sarhoşluğuyla, yaşamı boyunca mutluluğu ve hayatın anlamını arayan Svetlevidov, geride bıraktığı onca hayal kırıklığına ve çektiği bütün sıkıntılara rağmen, sahnede ölümü bekliyor olduğu gerçeğinin önünde bile başını eğmeden durmaya devam ediyor.