Beraberce Ölmek

• Sahneleyen Tiyatro: Biriken
• Oyun Durumu: Gösterim dışı oyun
• İlk Oynama Tarihi: 13.Ekim.2012
• Süre:
• Gösterim Sayısı: 16
• Sosyal Medya:
• Kadro:
  YAZAN, YÖNETEN VE SAHNE TASARIMI: BİRİKEN
  IŞIK TASARIMI: METİN ÇELEBİ
  DARMA MUSİC: KİM Kİ O
  PRODÜKSİYON: BİMERAS
  PROJE ASİSTANI: İREM AYDIN

• Oyuncular:
  GÖKÇE YİĞİTEL
  OKAN URUN

Konu

Beraberce Ölmek

“Artık rastlaşılacak sokaklar yok, her yerde bir kalabalık ama kimse yok, artık küçük yerleşim merkezleri yok, köyler yok, artık otoyollar var, caddeler, sokaklar yok, kentler toprak yüzeyinden siliniyor, havaya dikiliyor, yol kenarlarında duvar gibi yükseliyor, artık denize, kente, ormana açılan kapılar yok, kaçmak için çıkış yok, bütün kapılar korkunun üstüne kapanıyor, siyasi korkunun, nükleer korkunun, yağma, şiddet, bıçak, ölüm korkusunun, hayat hakkında kararı ölüm korkusu veriyor artık, (...)” Marguerite Duras, ARTIK HİÇBİR ŞEY YOK. HER ŞEY HÂLÂ BURADA VE ARTIK HİÇBİR ŞEY YOK, 1980. *

Internet'e verilen bir ilan, cevap bekleyen iki karakter. Toplu intihar hayalleri, gitmeden önce kesinlikle yapılması gereken şeyler, bir amaç uğruna ölme düşüncesi… Gündelik ve olağanüstü durum arasına kıstırılmış biri, kendine ve yeryüzünde kapladığı alana son defa bakıyor. Yenecek çok yemek, okunacak çok kitap, izlenecek çok film, çıkılacak çok yol varken bir gün tamamen yok olana kadar kalabalıklaşmaya devam edecek bu dünyada yer açmak. Öylesine bir ölümün yarattığı tuhaf suçluluk duygusuyla, bir apartman dairesinde dışarının hızına karşı konuşmak.  

İki karakterin içinde bulundukları coğrafyada, esinlendikleri Japon toplumunun tersine ‘kişisel bir eylem olarak’ intihar bir lüks sayılabilir; ve yine aynı coğrafyada ölümler, cinayetler, intihar saldırıları neredeyse doğal karşılanabilir; bu çelişkiye, bazen de bu eylemle fark edilmeyi dilemenin saçmalığı eklenir.

Re: Fwd: die in good company siyasi kayıp hali, devrim umudu ve her şeyin sonuna varma düşüncesi etrafında şekilleniyor. biriken bu dördüncü sahne çalışmasında, daha önceki işlerinde de üzerinde düşündüğü kişi-mekân ilişkisi ve sanal benlik, popüler kültürün ve sıradanın içinde insanın kendisini tüketmesi gibi konulara eğiliyor. Bu anlamda Re: Fwd: die in good company, topluluğun people as places as people (2007-2009) isimli yerleştirme performansının devamı niteliğinde düşünülebilir.