TİMON - Sevgili dostlarım, oturmaz mısınız?

Atinalı Timon (Özgün İngilizce adi :The Life of Timon of Athens) İngiliz yazarı William Shakespeare (okunuşu Vilyım Şekspir) tarafından yazılmış beş perdeden oluşan bir oyun olup konusu klasik Yunan çağlarında Atina'da cimri olarak tanınmış Timon hakkındadır. Shakespeare olasılıkla bu şahsı tanınmış Klasik Yunan filozofu Timon ile karıştırmıştır.

Genel olarak bu oyun Shakespeare'in en silik ve anlaşılması zor olan oyunlarının başında gelmektedir. Önceleri bu oyun bir trajedi olarak sınıflandırılmıştır. Ama zamanla Shakespeare otoriteleri fikirlerini değiştirerek ne trajedi ne de tam bir komedi olarak gördükleri için çağımızda oyun problem komedi olarak nitelendirilmektedir. Bu oyun Shakespeare eserleri üzerinde çalışanlar tarafından acayip görülmektedir. Özellikle klasik zaman, mekân ve aksiyon birliğine uyulmamakta ve metinde özellikle zaman aralıkları (boşluklar) bulunmaktadır. Bu nedenle oyun bitirilmemiş veya çok yazarlı veya deneysel tiyatro eseri olarak nitelendirilmiştir. Aynı nedenle, ne zaman yazıldığı bilinmemekte ve bu bir tartışma konusu olmaktadır. Bu oyun 1623 de Shakespeare'in eserlerinin Birinci Folyo adı verilen edisyonda basılmasına kadar yayınlanmamıştır.

TİRAT

Tirat bir tiyatro oyununda oyuncuların yazı ya da konuşmada bir kez söylediği parça. Bir düşüncenin kesintisiz gelişimi; uzun ve tumturaklı konuşma olarak da tanımlanabilir. Genellikle başrol oyuncusunun yaptığı uzun konuşmadır.

TİMON   
 Sevgili dostlarım, oturmaz mısınız?  (...)  

Herkes sevgilisini öpmeye koşar gibi geçsin yerine. 

Hepiniz tıpatıp aynı şeyi yiyeceksiniz.  

Resmi bir ziyafetteymiş gibi yer seçmekle oyalanıp yemeği soğutmayın.  

Oturun, oturun!  

Ama tanrılara şükran borcumuzu ödeyelim önce.

Ey yüce koruyucularımız; bu topluluğumuzdaki yüreklere şükran duyguları serpin.  

Çünkü sizler, bizlere verdiklerinizle yücelttiniz kendinizi, ama varınızı yoğunuzu da vermeyin, yoksa tanrılığınız hor görülür.  

Herkese yetecek kadar verin ki, kimse kimseye muhtaç olmasın.  

Çünkü siz tanrılar, insanlardan borç istemek zorunda kalsanız gözlerinden düşersiniz.  

Yiyecekleri yemeği yedirenden daha çok sevdirin insanları.  

Yirmi kişilik bir toplantıda bir o kadar da alçak bulunsun her zaman.  

Bir sofraya oturan on iki kadının bir düzinesi o bildiğiniz soydan olsun!  

Ey tanrılar, ne kadar lanetiniz daha kaldıysa yağdırın Atina'nın senatörleri ve aşağılık çirkef sürüleri üstüne!  

İçlerindeki çamura boğun onları!  

Buradaki dostlarıma gelince, hiçe saydığım için hepsini, hiçlik dilerim hepsine sizden, buyursun hiç yesinler!

Açın tabaklarınızı, köpekler, açın da yalayın!
(...)

Dilerim görüp göreceğiniz en iyi ziyafet olsun bu!

Sizi gidi ağız dostları sizi!

Duman ve ılık su; tam sizin şanınıza layık işte.

Timon'un son yemeği budur size.

Yıkayıp temizliyor işte kendini Timon

Üstüne pul pul yapışan dalkavukluğunuzdan;

Savuruyor işte böyle suratınıza

Vıcık vıcık alçaklığınızı.

Herkesin lanetleriyle yaşayın, uzun uzun hem de;

Sizi sırıtkan, yapışkan, iğrenç sömürgenler sizi!

Para budalaları, sofra sülükleri, iyi gün sinekleri!

Süklüm püklüm uşaklar, uçarı dumanlar, kalleş kuklalar!

Bütün insan ve hayvan hastalıklarına tutulasıcalar!

Ne o?  Kaçıyor musun?  Dur biraz; ilacını iç de öyle git!

Sen de!  Sen de!  Dur, para vereceğim, borç istemeyeceğim.

Ne o?  Kaçış mı hep birden?  Bundan sonra

Alçakları çağırmadan kurulmasın hiçbir sofra.

Yansın konağım!  Atina yerin dibine batsın!

Bundan böyle Timon'un yüreğinde yeri olmasın

İnsanların, hiçbir insanın!