Turnaların Hikayesi

• Sahneleyen Tiyatro: Tiyatro KaST
• Oyun Durumu: Gösterim dışı oyun
• İlk Oynama Tarihi: 2013
• Süre:
• Gösterim Sayısı: 0
• Sosyal Medya:
• Kadro:
  
  ORİJİNAL METİN: NİCOLİNE NAGTZAAM
  YÖNETMEN: GONCA YALÇINER
  ASİSTAN: DİLEK ALTUN
  KOREOGRAF: GÜNEŞ ÇAĞLAR
  MÜZİK YÖNETMEN: CEREN ÖZKARATAŞ

• Oyuncular:
  
  SELİN AYDOĞAN
  MELEK CEYLAN
  ELİF NUR KERKÜK
  FATOŞ ÖZYER
  GÜNEŞ ÇAĞLAR
  GÖKAY MÜFTÜOĞLU
  HAKAN DÜLGER
  SONER EROL
  SALİH USTA
  SAİD ÇATALDAŞ
  ANIL ATEŞ
  
  MÜZİSYENLER
  TROMBON: CEYHUN DEĞİRMENCİ
  GİTAR: KORAY EROL
  VOKAL: CEREN ÖZKARATAŞ

Konu

Turna ailesinin hikayesi bir göçmenlik hikayesidir, bu sokakta anlatılan.

Hikayemizi 2010’da anlatmaya başladık. Fransa’da tiyatrolarda, Hollanda’da okullarda, Belçika’da köy meydanlarında, Türkiye’de tren istasyonlarında, ve hikaye hala bitmedi. Göçmenlerimizin hikayeleri hala aynı şiddette devam etmekte. Biz de bu yüzden bu sokaktayız, aynı istekle göçmenlerimizin hikayelerini tekrar tekrar anlatabilmek için.

Turnalar göçmenlikleriyle bilinirler. Türkülerimizde hep gidip gelmeyenleri, beklenenleri, umutsuzluk içinde umudu bulanları ifade etmişlerdir. Turnalar bilirler göçmenliğin zor iş olduğunu, yalnız gidilemeyeceğini. Beraber olmak isterler, beraber uçmak bu belirsiz yolculukta. Göçmen olan eğer birgün geri dönme düşüncesini kaybederse göçmen olmaktan çıkar; benliğini, aitliğini kaybeder. Göçmeni göçmen yapan, bir gün geri dönebilme umududur, hep birlikte, kimseyi yitirmeden… Ama ya artık geri dönebileceği bir yer yoksa?

O zaman parçalanma başlar, farklı arayışlar, ayak uydurma çabası. Zordur insanın olacağını düşündüğünün dışında, bilmediği olması. Entegrasyonun ötesi asimilasyon, kendi içinde parçalanmalar. Aynaya baktığında kendini tanımaz olur artık. Kırar tüm aynaları, her parçası kendisidir farklı açılardan. Yeni kimlikler yaratacaktır göçmen, bir daha asla belki sadece kendi olamadan…Amacı hep aynı: hayatta kalmak.

Istanbul sokaklarında hayatta kalmak kolay mıdır? Biliriz ki hayır. Ama göçmen dener. Sokağa sığınır önce, kimsenin kapısı açık değildir büyük şehirde. Yollar yine onları çağırır, kaldırımlar masaları olur, karton kutular tezgahları. Yatakları bir duvarın kuytusu. Taş bazen insandan daha sıcaktır.

Önemli bilgiler: Oyunumuzda Visconti’ nin “Rocco ve erkek kardeşleri” filmini temel olarak alıp Nicoline Nagtzaam tarafından günümüze ve farklı ülkelerin göçmenlik tarihine uygulanarak yazılan sahneleri kullanılmıştır. Müziklerimiz Türkiye göçmenlerinin müzikleridir.