Evet, evet, evet (Evet, istiyorum)

  Peki bu soruların cevabını nerede bulabiliriz?

  Evet, evet, evet bir diğer adıyla Evet, istiyorum oyunu tüm bu sorulara sunduğu çözümlerle birlikte ayna tutuyor.

 Hem de bir komedi oyunundan beklediğiniz güllük gülistanlık bir hikâyeyle değil, hayatın buruk taraflarıyla da ayna tutuyor yaşamlarımıza. Çok acı çekiyor karakterlerimiz. Evlilikleri hüsran dolu hayatlarını daha da beter ediyor. Evliliğin hayatlarına katacağı ‘’sevgi’’ beklentileri suya düşüyor. Aşkın meyvesi çocuklarda buna çare olamayınca bütün kapılar kapanıyor. Üstüne bir de evin kadını Manuella’ nın yazdığı roman kocası tarafından pek hoş karşılanmayınca bu durum evliliklerine tuz biber oluyor. Şöyle ki bu roman, bir kadının aynı binada yaşadığı bir adama âşık olmasını ve sonrasında yaşananları -cinsel manada- büyük bir açıklıkla aktarıyor. Tabiî karısının bu kitabı yazmasını erkeklik guruna yediremiyor Manuell. Dostları arasında alaya alınıyor. Başarısız hayatı ve kompleksli, yetersiz kişiliği kendi gözünde daha da belirginleşiyor.

Bir gün karısıyla ağır bir tartışmaya giren Manuell, dertlerini yüklenip bir kulübe gider. Karısının hain dostu ‘’ Leonora’’ yla buluşmaktır niyeti. Arap ezgilerinin çaldığı bu kulüpte Manuell dertlerini dökmeye çalışırken Leonora ona asılır. Bu arada Manuella evde kocasını merakla beklemektedir. Çareyi babası Anton’ u aramakta bulur. Kızının imdadına yetişen baba merhem olamaz kızının yaralarına. Babasından yana da ümidi kesilen Manuella, tüm kararsızlığına rağmen işe el atıp kocasının yanına kulübe gider. Küçük bir oyun düzenleyip kocasını Leonora’ nın pençelerinden kurtarır. Bu saatten sonra hayatları masallardaki gibi tozpembe sürüp gidiyor, diyemem. Tabiî ki de anlaşmazlıklar oluyor ama ‘’mutlu’’ bir hayat yaşıyorlar.

Bu arada belirtmek gerekir oyunda bir anlatıcımız var. Bu ‘’bey’’ oyunun başında bir iç görü görevi üstlenir ve Manuella’ ya evlendikten sonra olacakları gösterir ve ona göre karar vermesini öğütler. Oyunda bunun üzerine kuruludur. Her şeye şahit olan Manuella mükemmel olmasa da ‘’mutlu’’ bir serüven olacağına karar verir bu evliliğin. Pederin ‘’Manuel Gonzales ile evlenmek istiyor musun?’’ sorusunu ‘’Evet istiyorum! Evet, evet, evet’’ şeklinde haykırarak yanıtlar ve hayatının adımını atar.

Evet istiyorum
Bu birliktelik ‘’bir’’ olmaya atılan bir adımsa
Evet istiyorum
Kiminle veya neyle olursa olsun
Kadın, erkek, tanrı veya doğa
Hepsi ‘’bir’’ dir
Peder, imam, keşiş, memur fark etmez
Kim olacaksa ‘’bir’’ likteliğe aracı.
Evet, istiyorum olacaktır sorusuna cevabım.
   

Siz de bir adım atıp bu oyunu Türkiye Üniversiteler Arası Tiyatro Festivali’nde izleyebilirsiniz. Biliyorum bu adım tabiî ki de evlilik kadar büyük olmayabilir. Ama emin olun oyunun vermek istediği mesajı gerçekten anlarsak, hayatımızın en büyük adımlarından birini atmış oluruz.

 Halit Artukarslan